Afgelopen weekend hebben we tegen Compaen onze ‘redemption wedstrijd’ gespeeld. We wisten dat we iets goed hadden te maken ten opzichte van vorige wedstrijd hier in het verre Oostzaan. Hier hebben toen met heel veel moeite de wedstrijd kunnen winnen. Dit zegt natuurlijk niets over de uitkomst van deze wedstrijd, want het beloofde een spannende pot te worden. Het was de wedstrijd tussen de nummer 5 en 7.

We kwamen aan na een reis van 1,5 uur bij de meest afgelegen sporthal van heel de competitie. In de kantine stond voetbal op en hebben we nog even toe kunnen kijken hoe Kroatië tegen Marokko scoorde. Na 20 minuten hiervan te hebben kunnen genieten, in de kantine met tropische temperatuur, konden we gaan omkleden en ons klaar maken voor de wedstrijd, met nog veel onzekerheden over wie kon spelen en wie niet. Jip die last had gekregen van zijn knie en Tijn die nog niet wist of hij een bal kon aanvallen met zijn spektakel van vorige week (lees ook nog even dat stukje om helemaal op de hoogte te zijn van de prestaties van Heren 1). Na een korte teambespreking over het feit dat Johan via de telefoon niet zo veel te zeggen had tegen Sjoerd, gingen wij de zaal in. Wij kwamen er meteen achter dat er door de hoge temperatuur in de kantine er bezuinigd moest worden op de verwarming in de zaal. Er lag in Limburg ijs op de wegen maar in Oostzaan zit het op de binnenkant van de muren.

Na een stevige warming-up zodat iedereen van onderkoeling naar een aangename lichaamstemperatuur kon komen maakten we ons klaar voor de eerste set. We begonnen sterk met een kleine voorsprong van 2 á 3 punten. Deze konden we gedurende wedstrijd behouden en konden zo de eerste set onze kant op slepen met een stand van 23-25.

Toen we aan de tweede set begonnen wisten we dat er werk aan de winkel was. Ze kwamen telkens heel dichtbij als wij probeerde uit te lopen. Helaas begon set 2 ook weer met veel gestress. Compaen kwam steeds een heel klein beetje beter de wedstrijd in en wij reageerde hier niet op. Zo liepen wij op het begin van de set achter Compaen aan in plaats van andersom. Wederom was het erg spannend en tegen het einde van set wisten we eindelijk wat punten te pakken en kwamen we dichterbij. We kwamen op 24-25 voorsprong na een mooie driemansblok van Tomasz. hierna gaf Compaen een uitstekende pass en wist daaruit de bal heel hoog en hard op de netrand te slaan. Rick stond vooral versteld van deze bal. Hij wist niet meer goed of hij nu wel of geen aanraking voelde op zijn armen. Lang verhaal kort, de scheidsrechter zag geen aanraking en floot voor 4x spelen.

Tussen set 2 en set 3 was er veel geruzie rondom de laatste beslissing van de scheidsrechter. Zo kreeg nummer 8, oftewel ‘de Griek’, geel. Set 3 ging net zoals set 1 en set 2 erg gelijk op. Later in de set kwam Djorni zijn setter instinct om de hoek kijken. Hij kreeg er een kans voor maar.. nee. Hij vond het slimmer om hem door te tikken zoals een echte setter zou doen. Nu ging dit niet helemaal volgens plan waarbij de bal door zijn handen, en bijna in zijn gezicht, viel. Fouten waren gemaakt en we gingen door. Compaen kwam steeds beter in de wedstrijd en we stonden achter met 24-22. Djorni kreeg de kans om zichzelf te herstellen en te bewijzen met zijn beurt om te serveren. Hij serveerde een strakke bal en zorgde voor chaos aan Oostzaanse zijde waardoor Rick een killblock mee kon pakken. Hierna was hij er helemaal klaar mee en serveerde hij zo hard dat dit een direct punt opleverde. 24-25 stond het toen! Wonder boven wonder serveerde Djorni direct hierna nóg een ace en besloot zo even de wedstrijd te winnen.

En mooie 3-0 overwinning! Nu door naar Enkhuizen voor onze bekerwedstrijd tegen Madjoe.

‘Eén voor allen, allen voor één!’

Tino