Soms heb je van die wedstrijden: niet alles draait even soepel, met vechtvolleybal kom je dan toch weer terug in de wedstrijd, het gaat beter en beter, maar uiteindelijk verlies je de wedstrijd dan toch nog. Zo kunnen we onze wedstrijd van afgelopen zaterdag uit bij het tweede team van Sliedrecht wel samenvatten.
Gewapend met weer een uitgebreide analyse kwamen we aan op de Noordpool, excuses, sporthal de Basis. Fanatiek als de meeste van ons zijn stonden we ruim van tevoren klaar op het mooie blauw-op-blauwe Sliedrechtse centercourt. Bram, Brent, Jip, Noah, Jorne, Martijn en Dennis werden door coach Sjoerd het veld in gestuurd met de opdracht om fel te beginnen. Dat lukte de eerste helft van de set heel aardig, de score liep gelijk op. Maar langzaam kreeg onze passlijn minder grip op de Sliedrechtse services, kwamen onze aanvallers minder tot scoren en wisten we met onze eigen service het de thuisploeg niet moeilijk genoeg te maken. Sliedrecht wist een gaatje te slaan en gaf dat niet meer weg. De dubbele wissel met Rikus en Gideon mocht niet meer baten, en met 25-21 pakte Sliedrecht set een.
Set twee begon meteen met een tegenslag, bij Bram was het tijdens een blok-actie in zijn rug geschoten en hij kon niet meer verder spelen, dus het was aan Rikus om voortaan de lijnen uit te zetten. Alleen betekende dat ook dat de dubbele wissel, normaal toch wel een wapen van ons, ook wegviel. Helaas zette de toon van het einde van de eerste set door. Wij kregen de thuisploeg maar niet onder druk, en lieten hen het spel dicteren. Bij drukduels aan het net en in lange rally’s liepen wij eigenlijk constant achter de feiten aan. Gedurende de set kwam Tijn het veld in voor Noah, en aan het einde ook Bas voor Jip. Of het aan Sliedrecht lag die de teugels lieten vieren of dat wij een ander vaatje hadden gevonden om uit te tappen, maar we kwamen nog terug van 23-18 tot 23-23 met hard knokken. Helaas stokte onze opmars daar, en ging de set met 25-23 naar de thuisploeg.
Het harde werken werd doorgezet in set drie, en wierp zijn vruchten af. Met ook Wiktor in de ploeg voor Jorne hielden we onze eigen foutenlast onder controle, verdedigden we veel en knokten we ons terug in de wedstrijd. Bij 16-20 hadden we een mooie marge bij de bigpoints, alleen leken we toen bang te worden om de set te gaan winnen en een bijna omgekeerde tweede set gebeurde. Sliedrecht kwam langzaam terug, maar we waren op tijd bij de les om met 23-25 de set te pakken!
In set 4 leek de thuisploeg de weg kwijt te zijn. Wij kregen hun spel steeds beter door en wisten hier een passend antwoord op te vinden. Met een overtuigende side-out en weinig fouten vanaf de servicelijn liepen we verder en verder uit, waar de frustratie bij Sliedrecht zich opbouwde. Met 14-25 pakten we ruim de overwinning en waren we klaar om te knokken in de vijfde set.
Sliedrecht pakte meteen de voorsprong met een paar goede services, maar daarna gaven beide ploegen elkaar geen ruimte meer om uit te lopen. Na een lange rally vochten we ons langszij op 13-13. Sliedrecht scoorde de side-out voor 14-13, en toen gebeurde wat niemand hoopt: de scheidsrechter was er klaar mee (het voelde bij het serveren vaak al wel alsof hij wat haast had). Een clean in geslagen pipe van Tijn (we hebben bewijs!) werd uitgegeven, waardoor de vijfde set naar Sliedrecht ging. Natuurlijk verliezen we hierdoor niet de wedstrijd, maar het voelt altijd wel extra zuur.
Al met al een wedstrijd met vele gezichten: we knokken ons goed terug, maar met de verloren eerste twee sets kunnen we niet helemaal zeggen dat we de opdrachten “fel beginnen” en “niet eerst drie wissels nodig hebben” optimaal hebben uitgevoerd. Helaas moeten we nu ook stellen dat we onze Angstgegner-status van Sliedrecht 2 kwijtgeraakt zijn, en komt onze overwinningsstreak tegen hen ten einde. Nu weer een week trainen en dan mogen we nog een uitwedstrijd spelen. Dit keer tegen onze grote rivalen van vorig jaar, de mannen van Taurus! Om 20:00 uur begint deze clash in Houten, hopelijk zien we jullie daar!
‘Eén voor allen, allen voor één!’
Kaptein Babs
