Wat lag winst en verlies dicht bij elkaar jl. zaterdag bij het NOJK Meisjes A in het Topsportcentrum Koog aan de Zaan ! Iedereen kon van iedereen sets winnen en iedereen deed dit dan ook. Vooraf waren op papier de eredivisie-ploegen VC Sneek en Dros Alterno Apeldoorn de meest geduchte tegenstanders in onze poule, maar wat wil je als het om de beste 8 jeugdteams van Nederland gaat. Desalniettemin gingen onze meiden uiteraard voor ‘goud’ omdat voor de meesten dit de laatste kans zou zijn op een NOJK.

Volop gemotiveerd vertrokken onze meiden al om 6.45 uur (!) stipt vanaf de Körref met de mini-touringcar van Ghielen naar het verre Koog aan de Zaan, op strikt verzoek van coach Johan die ervoor wilde zorgen dat zijn team goed voorbereid aan de 1^e wedstrijd zou kunnen beginnen én het team nog even kon kijken hoe goed de ploegen van Alterno en VC Sneek waren, want die mochten het openingsduel uitvechten. De goedgemutste supporters én het team konden in de bus genieten van een ontbijtje en de sfeer zat er al gelijk goed in, niet in het minst door de aanwezigheid van onze Peelpush-godfather Tjeu én onze eigen paparazzo en entertainer Wim Simons. Ook pechvogel Sanne Meulendijks was gewapend met krukken en al met haar moeder erbij. De finale was immers ook haar verdienste.

De bus was helaas letterlijk te klein waardoor Melanie, onze Ledub-huurlinge, met haar ouders voor de bus uit moest rijden. Ach ja, een kleinigheidje heb je altijd. En verder: Sil & Juul, wel effe opletten dat jullie moeder met Pasen geen mandarijnen gaat verstoppen !

Om 9.00 uur stopte de bus al op de parkeerplaats in Koog aan de Zaan, zelfs een kwartier vóór de afgesproken tijd. Daar moesten we dus nog anderhalf uur wachten op het eerste optreden van onze meiden. Claire, Eke, Liselotte, Sil, Guusje, Ayla, Iris, Juul, Pim en Melanie maakten echter mooi gebruik van de tijd om zich optimaal voor te bereiden en dat was ook gelijk te merken in de 1^e wedstrijd tegen Emmen ’95, een club uit Emmen (uiteraard) met een 1^e damesteam in de 2^e divisie, eigenlijk een outsider. Het was maar goed dat we in deze wedstrijd écht supergoed speelden want daar waar de latere tegenstanders een paar echte toppers in het veld hadden staan was dit team in de breedte echt heel sterk. Het prima spel kwam tot uiting in prima passing, goede spelverdeling en echte aanvalspower. Liselotte kwam ‘met links op links’ heel goed uit de verf, Claire voor de snelle ballen en Ayla sterk vanaf de 3-meter. Eke bleef echter ook geregeld het midden zoeken waar Melanie en Juul dreigend bleven en ook blokkerend goed werk verrichtten. De 1^ste set zorgden we voor voldoende marge om niet in de problemen te komen, deze ging met 25-18 naar Peelpush. In de 2^e set hadden we aanmerkelijk meer moeite met het spel van Emmen, maar op het eind was de marge wel 2 punten (26-24). De volleybal-analisten binnen onze gelederen hadden al lang in de gaten dat dit kostbare punten waren omdat Emmen nog wel puntjes zou pakken tegen Alterno en/of  Sneek.

Aansluitend mochten we gelijk aantreden tegen favoriet Alterno Apeldoorn, dat Sneek in de 1^e wedstrijd met veel aanvalspower de oren gewassen had met 25-14 en 25-12. Beide teams dus 1 wedstrijd gewonnen. Onze meiden begonnen goed warm gespeeld aan de 1^e set en namen al snel een voorsprong. Dat was even slikken voor Alterno. Ze kwamen wel dichterbij maar Peelpush had de laatste fase van de 1^e set weer het beste van het spel. Met 25-16 ging de set dan ook naar ons. De 2^e set was ook Alterno warm gespeeld en ging meer dan de helft van de ballen naar hun hoofdaanvalster, waar ons blok geen vat op kreeg. We bleven echter redelijk bij en toen we het 17^e punt pakten hadden we in ieder geval op onderling resultaat gewonnen. Uiteindelijk ging de set met 25-21 naar Alterno, maar nog niks aan de hand.

De lange pauze van 2 uur werd door de meegereisde supporters benut voor de in de reis opgenomen excursie naar de Zaanse Schans, waar we ons in het mooie voorjaarsweer mengden tussen de vele (veelal Chinese) toeristen. Hier ligt trouwens de 1^e Albert Heyn van Nederland, kneuterige boel hoor. Dan ziet de Jumbo in Meijel (die deels het ontbijt gesponsord heeft, waarvoor dank) er toch een heel stuk beter uit. Op de weg terug tussen de cacao-fabrieken door kregen we het nieuws binnen dat Emmen’95 inderdaad van VC Sneek gewonnen had, waardoor wij al zeker door waren naar de kruisfinale. Een eenvoudig rekensommetje: Sneek kon nog maar 2 punten halen tegen ons, dus uitgeschakeld. Als Emmen zou winnen tegen Alterno dan had laatstgenoemde maar 3 punten maar t.o.v. ons een slechter onderling resultaat. Als Alterno zou winnen dan zou Emmen maar 2 punten hebben en als het gelijk zou worden én wij zouden verliezen tegen Sneek dan hadden we zowel tegen Emmen alsook tegen Alterno een beter onderling resultaat.

Blijkbaar zat dat nog even in de hoofdjes van onze speelsters want de 1^e set tegen Sneek was niet best. Zo’n lange pauze en de wetenschap dat de kruisfinale zeker was werkt dan niet in jouw voordeel. Het uitgeschakelde Sneek speelde vrijuit terwijl wij er niet helemaal bij waren. Toen we vervolgens op achterstand kwamen waren we of niet scherp genoeg of we probeerden te forceren. De 1^e set ging dan ook met 25-18 verloren. De stichtende woorden van coaches Roel en Johan hadden blijkbaar hun uitwerking want de 2^e set speelden we weer als vanouds, deze ging dan ook met dikke cijfers naar Peelpush, 25-12. Het inmiddels gearriveerde Peelpush bestuur (Wil met echtgenote, Henny en Peter) kon met tevredenheid constateren dat we als 1^e in de poule door waren en Voltena, de kampioen van vorig jaar, ontlopen hadden. Deze hadden echter, net als ons, gelijkgespeeld tegen de nr.2 van hun poule, Sudosa Desto uit Assen. Ik dacht dat de Peelpush-hooligans wijd en zijd bekend zouden staan maar de supportersschare van Sudosa sloeg alles: gifgroene petten met lampjes, hula-rokjes, ingestudeerde golden-oldies liedjes met zelf gemaakte teksten, groen geverfde haren, het leek wel carnaval. Uiteraard bracht dit wel sfeer in de grote Topsport-hal, waarbij de Peelpush-supporters zich ook niet onbetuigd lieten. Het eerste doel bereikt en nu zorgen dat we op het podium terecht zouden komen. Deze best-of-three wedstrijd werd een ware thriller én slijtageslag. De tegenstander was goed, maar wij ook !

De scheidsrechters niet bepaald en de teller nog minder. Die had al moeite met de bordjes om te draaien, vooral als het boven de 9 kwam. Op een gegeven moment wist niemand meer of een punt nu wel of niet gegeven was en werd het besluit op aangeven van het publiek in het nadeel van Peelpush genomen.

De 1^e set ging met 25-17 redelijk afgetekend naar Assen, die zich al veilig waanden. Die hadden echter niet gerekend op de veerkracht van onze Peelpush-toppers, we kwamen terug en hoe ! Met 25-15 ging de 2^e set naar ons. Nu de lijn doorzetten in de 3^e set. Service- en passfouten deden ons in deze beslissende set de das om, helaas. Met 9-15 ging de set en de winst naar Sudosa, balen! De speelsters in tranen, de kans op de titel verkeken. Gelukkig kregen Johan en Roel hulp van de meegereisde ouders (m.n. de mama’s) om hun kroost weer op de rails krijgen en dat knopje om te zetten.

Nog één wedstrijd te gaan en alles geven voor de winst in deze kleine finale, waarbij we op herhaling mochten tegen Alterno, onder leiding van hetzelfde scheidsrechterlijk duo, waarbij ze wel van plek wisselden. Men vond het blijkbaar wel nodig de teller te vervangen?.

De eerste set bouwden we een voorsprong op die we niet meer weg zouden geven. Met 25-20 ging deze set dan ook naar onze meiden. De tweede set ging weer met 25-21 naar Alterno, waarbij alles neer zou komen op die allerlaatste set. De 5 wedstrijden op hoog niveau begonnen nu hun tol te eisen en de speelsters liepen op hun tandvlees. Op 14-12 leken de kansen verkeken, het venijn zat hem echter in de staart. De Anschluss-Treffer werd gemaakt waarna Juul mocht serveren. Het 1^e punt ging naar ons, waarmee de stand in evenwicht kwam. De twee volgende services belandden allebei op positie 5, de 1^e vol op de lijn en de 2^e exact binnen de hoeklijnen. Een verdiende 3^e plek, een plaats op het podium en een ‘medaalje’. Of we de officiële schaal die de speelsters uitgereikt kregen nog hebben is nog maar de vraag, Eke kon zich namelijk bij thuiskomst niet meer herinneren waar ze deze gelaten heeft………

Al met al een superdag voor Peelpush, door de chauffeur in de bus mooi verwoord: ‘3^e van Nederland, maar 1^e van Limburg’. Eigenlijk zelfs 1^e van Limburg, Brabant en Gelderland samen haha. Ik weet zeker dat ik namens alle ouders en Tjeu en Wim spreek: meiden we zijn apetrots op jullie !

Als jullie het nog even terug willen beleven, Wim heeft prachtige foto’s op de site gezet, onder fotoalbum sectie Jeugd Peelpush in 2 series NOJK-MA Finale deel (I) en (II) 

Angelique had nog een succesje te vieren, haar niveau-6 meiden hadden ook het podium gehaald op het NOJK. Meiden, jullie ook proficiat ! We kijken nu allemaal uit naar de seizoens-finale van Peelpush Dames 1 tegen Utrecht. Komt dat zien op zondag 14 april in de Körref !