Weer een nieuwe week achter de rug. De pittenzakjes kwamen deze week weer tevoorschijn, Juul K nog steeds niet hersteld, donderdag hadden we onze bespreking in het kleedlokaal (iets met gewoon doen, fuck it en boeje), Johan heeft nog een headshot gekregen en Paula houdt de blessurebank nog steeds gezellig warm samen met Juul K en af en toe Fleur.

Afgelopen zaterdagavond stond een late uitwedstrijd op het programma: 20:00 in Utrecht. Klinkt gezellig, maar de voorbereidingen waren iets minder idyllisch. Drinkwater in de hal zat vol bacteriën, dus moesten we elk met onze eigen 1,5 liter fles (x 18) de trappen omhoog sjouwen naar de Galgenwaard. Sportief? Zeker. Vermoeiend? Ook.

Eerst was de teampresentatie in de kantine van Utrecht, waarbij Femke de Joode (oud-teamgenoot van ons) geïnterviewd werd. Helaas kon zij niet veel kwijt over Peelpush, want wij stonden als stokstaartjes op barkrukken toe te kijken. Niet bepaald subtiel, maar wel effectief voor ons eigen moreel.

De wedstrijd zelf startte zoals zovele late uitwedstrijden bij ons: niet fel genoeg. Herinner je de 20:00-uitwedstrijd in Sliedrecht nog? Zelfde verhaal. Vuur ontbrak, Utrecht serveerde scherp en de bal voelde nat van zweet in combinatie met de felle lichten boven ons maakte het wennen. We komen voor op 10-12, maar set 1 verloren we met 25-18.

Set 2 zakte nog verder in. Onze servicedruk verdween, blokkerend waren we niet scherp genoeg, waardoor Utrecht veel punten via ons blok scoorde. Wat Johan ook riep, welk mantra er ook werd ingezet, het vuur ontbrak bij iedereen. Set 2 ging dan ook met 25-14 verloren. “F*CK IT!”.

Op naar set 3, want hé, wat hebben we te verliezen als we al 2-0 achter staan? Juist: helemaal niets. Opeens kwam er bij iedereen een vonkje vechtlust terug. Binnen het team zag je het vuur aanwakkeren: afspraken werden nagekomen, mantra’s zoals ‘GEWOON DOEN’ werden uitgedragen en elke bal werd bevochten. Resultaat: meer servicedruk, een paar mooie blokjes aan de buitenkanten en fouten afgedwongen bij Utrecht. Set 3 werd gewonnen met 18-25.

Zou dit dé truc van de 5-setter worden? In onze competitie is het al vaker voorgekomen dat teams een 2-0 achterstand omzetten in een 3-2 overwinning… spannend!

Set 4 was het vuur echter weer helaas gedoofd. Misschien door de bacteriën in het water, het vele zweten, of de warmte in de hal? Blokkering stond niet zoals afgesproken en Utrecht scoorde opnieuw veel via de buitenkanten. Einde van de set probeerden we nog een alles-of-niets-momentje, maar het mocht niet baten: 25-21 verlies.

Op naar een nieuwe week en ons klaarmaken voor de wereldreis naar Assen a.s. zaterdag.

8 november 🆚 CRAFT Sudosa DS 1 om 20:00 in Assen, komen jullie kijken hoe we tegen ons oude teamie Nina Evers gaan knallen 😉