Na een carnavalsstop en de daarbij behorende feestjes, was het weer tijd om aan te treden in de arena. Op het menu stond dit keer Spaarnestad Heren 1! Wel in Haarlem, maar dat mocht de pret niet drukken..

Nadat we merkten dat de wedstrijd voor ons zo’n 1 uur en 15 minuten uit liep (hoe krijg je het voor elkaar……..) werd er met de wedstrijdleiding afgesproken dat we om 19:20 van start konden. Achja, een korte warming-up dan maar en we kunnen aan de slag.

Bij het eerste fluitsignaal stonden Jorne, Rick, Ruud, Tijn, Bas, Bram en Rikus in het veld om de punten binnen te slepen, en dat ging niet onverdienstelijk. Spaarnestad had ik voorgaande wedstrijden al aangegeven dat ze zijn gegroeid dit seizoen, maar toch bleven we ze gedurende de hele set voor. Mooie reddingen in het achterveld werden afgewisseld met rake klappen aan het net. Ondanks dat de scheidsrechters aan beide kanten last leken te hebben van het ‘carnavalssyndroom’ (lees: waar is je technische lijn heen??) trokken we de eerste set over de streep met 23-25!

Set twee liep vanaf het begin al wat beter en we trokken onze verdedigende lijn door. De pass lag lekker waardoor de balletjes goed verdeeld konden worden. Uiteindelijk werd een afstand gecreëerd die Spaarnestad niet meer te boven kwam, en trokken we ook set 2 over de streep. Even nog om Bas na deze set te citeren: ‘EUJ, handhaving!’

In set 3 kwamen Jip en Bram het veld in voor Bas en Rikus, en hoe graag we ook in 3 sets klaar wilden zijn, Spaarnestad had zin in een lange avond. De Haarlemse servicedruk werd opgevoerd en ze hadden zelfs hulp van buitenaf ingeschakeld aangezien er ineens een gigantische wietlucht het veld in kwam gewaaid. Achja, dan weet je in ieder geval wel dat je dicht bij Damsko zit. In deze set leek verder alles te lukken aan Haarlemse zijde, terwijl bij ons veel ballen onnodig werden verspeeld. Met een duidelijke 25-18 ging dan ook set 3 naar Spaarnestad.

Hoewel set 4 gelijker op ging, en Bas en Rikus ondertussen terug gewisseld waren, werd het nog een verhit potje aan het eind van deze set. De scheids had (met alle respect) er met zijn technische lijn voor gezorgd dat aan beide kanten de frustraties hoog op liepen. Tel daarbij op dat de spellie van de tegenstander ineens niet meer wist hoe hij zijn veters moest strikken (klittenband is ook een optie) en het vuurtje liep hoog op. Maar echt, met deze temperatuur hadden de hulptroepen van buitenaf nóg een joint aan kunnen steken. Helaas ging Spaarnestad beter om met de druk dan wij en ging ook set 4 naar de Haarlemmers.

Dan maar de vijfde set in! Nu alleen hopen dat er niet net als vorig jaar ineens een dienblad bier het veld op word gesmeten (we zien elk jaar weer nieuwe dingen in Haarlem). Na een korte serveserie van Babs ging set 5 lang gelijk op. Op 8-7 voor de thuisploeg wisselden we van kant, maar na een aantal fouten van Spaarnestad kwamen we toch weer op voorsprong. Uiteindelijk liepen de cijfers boven de 15 en werd set 5 op het nippertje met 14-16 gewonnen! Man, wat een zware bevalling..

Al met al wederom een pot in Haarlem voor in de boeken. Vliegende colaflesjes en papiertjes, een coachmap die als hoedje word gebruikt, ontbrekende veterstrikdiploma’s en een wietlucht in het veld. Heeft natuurlijk allemaal ook wel wat, dus dat is dan wel weer mooi. Wij zijn in ieder geval blij met de overwinning, want Spaarnestad uit blijkt iedere keer weer een niet makkelijk te nemen horde.

Komende zaterdag mogen we weer thuis spelen, dit keer tegen onze vrienden van Donki Sjot! Hoewel ze tegenwoordig met 7 zijn, zijn hun resultaten de laatste tijd op z’n minst goed te noemen, dus wij maken onze borst maar weer eens nat!

Komt dat zien, om 19:00 in onze eigen Körref!

‘Eén voor allen, allen voor één!’

Grote Smurf