De laatste wedstrijd van het seizoen spelen de meiden van Peelpush D2 tegen SOMAS/Activia D2. Ondanks dat er niets meer op het spel staat, willen de meiden revanche voor de allereerste wedstrijd van dit seizoen die toen, ook tegen de dames uit St. Anthonis, met 3-1 verloren ging. De tegenstander staat 2 punten boven onze meiden op de ranglijst dus het belooft een spannende pot te worden met als gelegenheidscoach Johan langs de lijn omdat Angelique vandaag verplichtingen met Pre-Jeugd Oranje heeft op Papendal.
En spannend werd het. De eerste set gaat tot 5-5 gelijk op maar dan weten de gasten toch een flink gat van 5 punten te slaan dat Peelpush maar moeilijk gedicht krijgt. Het is SOMAS dat als eerste de big points aantikt maar voelt dan al wel de hete adem van Peelpush in de nek: 18-20. Tot 23-23 is het dan heel spannend en kan het muntje beide kanten op vallen maar onze meiden weten het eerste setpoint te creëren en hebben er aan één ook meteen genoeg. Met 25-23 gaat de eerste set naar Peelpush.
De tweede set is zowaar nog spannender. Beide teams houden elkaar in evenwicht en het verschil is nooit meer dan twee punten. Dit kat en muis spel gaat door tot aan 23-23 maar weer is het Peelpush dat het eerste setpoint neerzet en een time-out van SOMAS kan dan het tij ook niet meer keren want ook de tweede set wordt met 25-23 binnen geharkt.
Set drie lijkt een kopie van de vorige set met als enige verschil dat onze dames nu twee setpoints nodig hebben om winst in deze set, en dus de wedstrijd te kunnen vieren: wederom 25-23.
In de bonus set lijkt Peelpush al het kruid verschoten te hebben. Net als in de eerste set loopt SOMAS al snel zo’n vijf punten uit en weet deze voorsprong zelfs uit te breiden tot 12-20. Niemand met een blauw-geel hart geeft dan nog een stuiver voor deze set maar de vechtlust van onze panters (om maar in het jargon van het eindfeest-thema van vanavond te blijven) is ongekend. Langzaamaan sluipen de Peelpoezen puntje voor puntje dichterbij en drijven daarmee de rood-zwarte brigade uit St. Anthonis zowat tot wanhoop. Waar SOMAS nog twee punten weet te scoren, schrijft Peelpush er twaalf bij op de borden: 22-22 om dan maar meteen de genadeklap uit te delen en ook de laatste set winnend af te sluiten: 25-22. Ongekend, wat een spanning in heel de wedstrijd, zelfs als niemand er meer geloof in had.
Met deze knallende overwinning maken de meiden meteen een sprongetje in de eindclassificering en sluiten dit seizoen af met een hele nette vijfde plaats ! Een seizoen zoals nooit eerder meegemaakt. Na drie jaar in de top drie geëindigd te zijn (en vorig jaar zelfs kampioen geworden!), begon dit seizoen nogal stroef. Onze meiden hadden zeven wedstrijden nodig om voor de eerste keer te kunnen tokken (in Scheveningen was geen kantine, dus die telt niet mee). Er moest duidelijk aan elkaar gewend worden. Na een paar weken zelfs de laatste plaats bezet te hebben, kropen de dames langzaamaan naar boven op de ranglijst en werd lang met zeven teams om de plaatsen 4 t/m 10 gestreden De helft van alle wedstrijden hebben de meiden een vijfsetter weten te forceren en als enige team hebben ze de uiteindelijke kampioen, Bejo/Dinto D1, in thuishaven Warmenhuizen (218km enkele reis !) weten te verslaan. Op de tribune hebben we soms met kromme tenen en zwetende oksels gezeten maar toch ook volop kunnen genieten van de lekkere setjes en doortikballetjes van Sil en Bregje, de power op het midden van Mirna, de verrassende omloopballetjes van Loes, van Sanne die overal wel een oplossing voor had, van Renske die menig deuk in de vloeren heeft veroorzaakt, van Fenne die -nadat ze haar shot balletjes vaarwel had gezegd- liet zien ook gewoon loeihard! te kunnen slaan en scoren, van Isa die vaak verrassend goed inviel en de nodige puntjes binnen haalde, van Pim die ook dit seizoen weer een abonnement had op het creëren en scoren van setpoints, van Yannah die als 15-jarige toch maar mooi stand hield en heeft laten zien waarom ze voor Pre-Jeugd Oranje geselecteerd is, van Beaudine die later inschakelde maar als ‘Muur van Meijel’ menig aanvallende tegenstander tot wanhoop dreef en last but not least van onze kleine libero met grote daden, Lieke die heel wat onmogelijke ballen toch nog van de grond heeft weten te houden waardoor de meiden die ik zojuist allemaal heb genoemd alsnog de kans kregen om te scoren en de rally te winnen. Het is en blijft de ultieme teamsport !
Opgeteld is er toch mooi tien keer getokt waarvan vier keer in het hol van de leeuw. Nu is het tijd voor vrije weekenden en hier en daar wat bezinning zodat snel weer begonnen kan worden met het vooruitkijken naar volgend seizoen. #zinin #VAMOS!
